Ένα μικρό πουλί με μέγεθος σώματος 11-13 εκ. Στα αρσενικά , το χρώμα της πλάτης είναι πρασινοκαφέ, το ίδιο χρώμα είναι τα φτερά πτήσης, τα πλαϊνά του λαιμού, τα «μουστάκια», το «χαλινάρι» και η λωρίδα που τρέχει από τα μάτια στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Το κάτω μέρος του σώματος, το μέτωπο και τα «φρύδια» έχουν λαμπερό κίτρινο λεμονί χρώμα. Ο χρωματισμός των θηλυκών είναι θαμπό, αλλά αρκετά φωτεινό· στο λαιμό υπάρχει ένα «κολιέ» από σκούρες καφέ κηλίδες.
Διανομή
Ζει στη Ζιμπάμπουε , Ζάμπια , Μοζαμβίκη , στις ακτές της Κένυας , στην Τανζανία .
Τρόπος ζωής
Κατοικούν σε αραιά δάση , σαβάνες , καθώς και σε κήπους και πάρκα . Εκτός της αναπαραγωγικής περιόδου, ακολουθούν έναν τρόπο ζωής με κοπάδια. Η πτήση τους είναι ελαφριά και γρήγορη. Τα αρσενικά τραγουδούν πολύ καλά. Η φωνή τους είναι δυνατή και ηχηρή, που αποτελείται από ηχηρές τρίλιες. Μερικές φορές οι μεμονωμένοι ήχοι μοιάζουν με φλάουτα. Όταν τραγουδούν, κουνούν τα φτερά τους. Τρέφονται κυρίως στο έδαφος με μικρούς σπόρους, προτιμώντας τα δημητριακά, καθώς και διάφορα έντομα και τις προνύμφες τους.
Αναπαραγωγή
Η περίοδος αναπαραγωγής διαρκεί από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο. Κατά τη διάρκεια των αγώνων ζευγαρώματος, το αρσενικό κυνηγά το θηλυκό, μαλώνουν. Αυτό συμβαίνει μέχρι το αρσενικό να πάρει μια λεπίδα χόρτου στο ράμφος του και να την βάλει στο σημείο που θα είναι η φωλιά. Τότε το θηλυκό αρχίζει να πετάει γύρω από το αρσενικό που τραγουδάει, κάθεται σε ένα κλαδί, το πιέζει και γίνεται το ζευγάρωμα. Η φωλιά φτιάχνεται από το θηλυκό. Το δομικό υλικό είναι ένα λεπτό μαλακό φτερό και λεπτός σανός. Ο συμπλέκτης περιέχει 3-4 λευκά αυγά με κοκκινοκαφέ κηλίδες . Η περίοδος επώασης είναι 13 ημέρες και σε ηλικία 20 ημερών, οι νεοσσοί εγκαταλείπουν τη φωλιά. Το θηλυκό ταΐζει η ίδια τους απογόνους της. Το αρσενικό συνήθως συμμετέχει ενεργά στην εκτροφή των απογόνων και κατά τη διάρκεια της σίτισης το θηλυκό την αντικαθιστά, θερμαίνοντας τον συμπλέκτη ή τους νεοσσούς.
Αυτά τα πουλιά έχουν από καιρό προσελκύσει την προσοχή των εραστών. Είναι εύκολο να διατηρηθούν και να αναπαραχθούν. Οι σπίνοι της Μοζαμβίκης άρχισαν να εισάγονται στην Ευρώπη τον 18ο αιώνα, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει εκτραφεί συγκεκριμένη εγχώρια φυλή. Είναι γνωστά υβρίδια με καναρίνι και αφρικανικούς γκρίζους σπίνους . Το προσδόκιμο ζωής είναι 14-15 χρόνια.
